Frankfurt 3/Frankfurt 3 (ARI)(1994).iso/cdmenue/help_3_n.txt

Text File | 1994-11-01 | 28KB | 476 lines

Uitleg, hulp en het oplossen van problemen voor de ARI-Data CD

Beste ARI-Data klant !

Ook al bent u reeds CD-professional, kunt u zich rustig een paar minuten de tijd nemen
deze tekst door te lezen. Natuurlijk weet u al hoe een CD ingelegd moet worden. Daar
willen wij u hier niets over vertellen. Maar het een of andere nieuwtje zult u hier vast wel
tegenkomen.

Bijvoorbeeld willen wij u hier enige tips geven m.b.t. het geheugenbeheer, omdat die
verdraaide CD-drivers toch aardig groot kunnen zijn. Wij willen u enige bijzonderheden
over CD's in het algemeen en over de ISO-standaard en het resultaat daarvan vertellen.
Vaak vindt u op CD's ook gecomprimeerde gegevens. Wij vertellen u hoe u daar het beste
mee kunt omgaan. Wij zullen u enige informatie over de verschillende formaten van
bestanden geven en enige trucjes verklappen om er goed mee te werken. Als u dit
allemaal al weet kunt nu rustig de verdere tekst overslaan. Alle andere ARI-klanten heten
wij van harte welkom en wij hopen, dat deze kleine tekst u behulpzaam kan zijn.

Op deze CD vindt u een enorm aantal bestanden. Naast de bekende commerciële
software-producenten bestaat en nog een heel leger van vrijwel onbekende
programmeurs, die duizenden zeer interessante programma's gemaakt hebben. Deze
mensen kunnen natuurlijk niet een groot reclamebudget en de marketingafdelingen van
grote bedrijven inzetten. Daarom is een andere soort van programma-distributie ontstaan,
die zich Shareware noemt. Share is engels voor: delen. Delen heeft in deze zin gelijk meer
betekenissen. Als eerste gaat het om het verdelen. Deze programma's moeten zo vaak
mogelijk doorgegeven worden zodat de bekendheid steeds groter wordt. Bovendien wil de
maker met zijn programma's een markt delen. En tenslotte moet een groot aantal
potentiële klanten de kosten delen. Daardoor moeten niet de inkomsten van de auteur tot
zeer grote hoogte stijgen, maar deze soort software moet betaalbaar blijven.

De softwaregiganten kunnen op hun reklame en op hun naambekendheid vertrouwen.
Vaak genoeg bekommeren zij zich niets om hun naam en brengen nieuwe programma's
alleen maar zo vroeg op de markt, omdat ze iets sneller willen zijn dan de konkurrentie. Of
omdat er nou net weer een beurs aankomt. Vaak komen dan programma's met fouten op
de markt, die naderhand weer moeten worden verbeterd. Voor deze verbeteringen mag u
vaak genoeg ook nog eens extra betalen. Heeft u zich nog nooit afgevraagd waarom u
eigenlijk elk jaar een nieuwe tekstverwerker moet aanschaffen.

Shareware-auteurs werken anders. Het grootste voordeel van de Shareware is, dat je deze
programma's voor de koop grondig kunt testen. Men kan deze programma's bij
Shareware-handelaren, in Mailboxen of op CD's zoals deze voor een gunstige prijs
aanschaffen. Zij omvatten vaak de totale omvang van de volledige versie. Natuurlijk riskeert
de auteur daarmee, dat enkele zwarte schapen dat uitbuiten en zulke programma's eeuwig
blijven gebruiken zonder te betalen. Zij rekenen op de eerlijkheid van de klanten -uw
eerlijkheid. Het succes geeft hen gelijk. Het resultaat van deze ontwikkelingen is een volle
bak met de mooiste programma's die zonder deze mensen nooit mogelijk geweest zou
kunnen zijn. Een van de bekendste voorbeelden van deze groep zijn de comprimeer-
programma's. Tegenwoordig vindt je ze overal. Alle softwarebedrijven pakken hun
gigantische programma's in op diskette's. Maar oorspronkelijk stammen deze
programma's van een paar Shareware-freaks, die hun telefoonkosten bij het oversturen
van gegevens wilden drukken. Bij de Shareware bestaat gewoonweg alles. Wat u ook
zoekt, hier vindt u het. Spelen, drivers, omvangrijke spreadsheets en tekstverwerkers, de
mooiste grafiekprogramma's... eenvoudigweg alles. Geloof het of niet, in de Shareware
bestaat zelfs multitasking, die niets onderdoet voor de bekende produkten.
Kijkt u rustig eens rond op deze markt vol van verrassingen. Deze CD zal u daarbij
behulpzaam zijn.


Verklaringen van de begrippen Shareware, Freeware, Public Domain.

Shareware, Freeware, Public Domain. Bij het gebruik van deze programma's zult u op
verschillende, deels verwarrende begrippen treffen. Op het eerste gezicht betekenen deze
drie begrippen Shareware, Freeware en Public Domain (kort: PD) schijnbaar hetzelfde:
goedkope software om te proberen. Dat klopt zo natuurlijk niet, anders zou ik er hier
helemaal niet over praten.

Kort gezegd betekenen deze drie begrippen alleen de definitie van de rechten, die men
aan deze software kan laten gelden. Shareware is uiteindelijk niets anders dan de software
die men in de winkel kan kopen. Alleen is hier de weg om het op de markt te brengen
anders en bovendien biedt dit de mogelijkheid de programma's voor de koop te proberen.
Na de testfase verwacht men dat u het programma ook koopt als het u bevalt. Anders
gebruikt u het wederrechtelijk en kunt daarvoor theoretisch ook aansprakelijk gesteld
worden.

Bij het begrip Freeware ziet dat er toch al iets anders uit. Hier heeft u het recht het
programma kosteloos te gebruiken. Maar u mag aan het programma niet zelf niets
veranderen en ook niet verkopen, alsof het uw eigen produkt is, of als zou u enige rechten
aan het programma ontlenen. De rechten verblijven bij de auteur. Hij wil er alleen geen
geld meer voor hebben.

De derde categorie heet Public Domain. Deze programma's heeft de auteur al het ware
weggeven. Meestal gaat het om programma's die alleen maar kleine softwaretechnische
problemen oplossen. De auteur wil daarvoor geen geld hebben en vaak geeft hij zelfs nog
de sources van het programma vrij. De sources is het programma in zijn originele vorm en
kan door andere programmeurs geanalyseerd, veranderd en in andere programma's
geïntegreerd worden. Dat is allemaal toegestaan bij Public Domain software. De auteur
doet uitdrukkelijk afstand van de rechten aan het programma.
Daarbij bestaan er natuurlijk nog overlappingen, het is vaak niet eens zo makkelijk een
programma juist in te delen. Zo zijn er programma's die niet uitdrukkelijk als Freeware
gekenmerkt zijn, maar van elke privé-gebruiker kosteloos gebruikt mogen worden. Maar is
men commerciële gebruiker, moet er een bijdrage betaald worden. Sommige auteurs
beperken het gebruik van hun software ook voor bepaalde groepen van personen. Zo zijn
er vaak programma's die niet door militaire organisaties gebruikt mogen worden. Hoe de
gerechtelijke kant van zulke beperkingen er uitziet, is nog niet duidelijk. In geval van twijfel
moet u proberen vast te stellen tot welke groep gebruikers u werkelijk behoort, u kunt dan
uit de documentatie de voorwaarden voor registratie nalezen.


Hoe kunt u het meeste uit een CD halen

Systeemvoorwaarden: Om een CD-ROM te gebruiken is de juiste Hard- en Software
benodigd. U heeft natuurlijk vooral voor deze CD een computer met een CD-ROM station
nodig. Verder zijn de juiste drivers belangrijk, die in de CONFIG.SYS en de AU-

TOEXEC.BAT moeten worden ingevoegd.
Sommige programma's vereisen het gebruik van een nieuwer besturingssysteem b.v. MS-
DOS 5.0 of DR-DOS 6.0. Alle programma's op deze CD werden zowel op MS-DOS 5.0 als
op MS-DOS 6.2 getest en kunnen met dit besturingssysteem zonder problemen werken.
M.b.t. DR-DOS kan ik geen concrete uitspraken doen. Maar ik ga er van uit dat ze
verregaand compatibel zijn. Om met de CD-ROM's effectief te kunnen werken raad ik
ongeveer de volgende configuratie aan: een 80386DX computer en ongeveer 4 MB vrije
RAM. Zoveel mogelijk van dit geheugen, moet onder 640 Kb grens ter beschikking zijn.
Dat kan soms ingewikkeld zijn, juist bij het gebruik van een CD-ROM-station. Hoe het
desondanks te realiseren is, vertel ik u verderop. In ieder geval moet u een harde schijf en
een goede VGA-monitor met de passende VGA-kaart hebben. Veel programma's lopen
weliswaar in de tekstmodus, maar veruit de meesten niet meer. Voor veel CD-ROM's is ook
de installatie van een Soundkaart aan te raden.

Tips bij geheugenproblemen

Als ik een configuratie heb aangeraden van minimaal een 386 computer, bedoelde ik
daarmee hoofdzakelijk de geheugenproblemen. Juist vanaf dit computertype kan het
geheugen boven de beruchte 640 Kb grens goed gebruikt worden.
De drivers van een CD-station hebben relatief veel plaats nodig. Dan is het toch zeer
nuttig, dat deze drivers ook "hoog" kunnen worden geladen. Daaronder wordt verstaan: de
verschuiving van deze drivers in een ander gedeelte van het geheugen, om daardoor
ruimte vrij te maken in het basisgeheugen.

Een van de twee hoofddrivers bij de installatie van het CD-ROM-station is de driver
MSCDEX.EXE. Het is zeer goed mogelijk, zelfs waarschijnlijk, dat er ook een oudere versie
van deze driver bij uw CD-ROM meegeleverd werd. Deze versie kan niet in het hogere
gedeelte van uw geheugen geladen worden. De juiste versie van deze driver, bij MS-DOS
6.2 is deze standaard ingebouwd, is versie 2.23. Welke versie u heeft wordt getoond als
deze driver gestart wordt. Deze driver mag zonder meer doorgegeven worden. Als u hem
dus niet in het bezit hebt, kunt deze van een vriend(in) met MS-DOS 6.2, uit een Mailbox
of van Compuserve bezorgen. Principieel raad ik u aan bij een dergelijke computer een
commercieel programma voor geheugenbeheer te gebruiken, zoals QEMM of 386MAX.
Daardoor kunt u ook met veel geladen drivers nog veel meer dan 600 Kb vrij primair
geheugen gebruiken. Om de geheugenmanagers van DOS zelf te gebruiken, raadpleeg
het handboek nauwkeurig.

Hulp bij geheugenproblemen

Soms starten programma's niet als er te weinig geheugen ter beschikking is. Als u b.v. het
commando CHKDSK ingeeft en in de laatste regel staat 380.000 Byte vrij, dan heeft u
duidelijk een probleem. Soms kan dit als oorzaak hebben, dat de drivers veel ruimte in het
geheugen in beslag nemen, maar zelfs dan is normaal nog meer geheugen aanwezig.
Vanaf een 386 computer, kan met het commando HIMEM.SYS ook extra geheugen boven
640 Kb voor programmatuur gebruikt worden. Daarvoor moeten deze drivers in de
CONFIG.SYS niet meer met DEVICE=XYZ, maar met het commando DEVICEHIGH=XYZ.
In de AUTOEXEC.BAT moeten alle commando's worden voorafgegaan worden door LH.
Daardoor worden deze bestanden dan in het hoge gedeelte van het geheugen geladen
(waar dat mogelijk is). Dus b.v. LH MOUSE in plaats van MOUSE.
Bovendien moet in de eerste regel van de CONFIG.SYS het volgende staan:
DOS=HIGH, UMB

Daardoor kunt u namelijk de drivers en programma's überhaupt pas in het hoge geheugen
laden. In ieder geval moeten ook in de eerste regels van de CONFIG.SYS de drivers
HIMEM.SYS en EMM386.EXE gestart worden. Daarbij moet HIMEM.SYS voor EMM386.EXE
gestart worden, omdat dit programma de eigenlijke "regelaar" van het hoge geheugen is.
EMM386.EXE deelt het geheugen dan in. Hieronder staan een aantal regels die als
voorbeeld voor het juiste begin van een CONFIG.SYS kunnen dienen. Bij het voorbeeld ga
ik maar van uit, dat de twee bestanden HIMEM.SYS en EMM386.EXE op uw harde schijf
fin het bestand C:\DOS staan. De bestanden kunnen net zo goed in uw Windows-directory
staan. In dat geval moet u de regels natuurlijk op die manier aanpassen. Dus hier de
voorbeeldregels:

DOS=HIGH, UMB
DEVICE=C:\DOS\HIMEM.SYS
DEVICE=C:\DOS\EMM386.EXE NOEMS

Soms maakt je bij zulke regels typefouten en dan loopt de hele computer vast. Heb je dan
geen startdiskette bij de hand, kan dat een groot probleem worden. Voor MS-DOS 6.0 en
6.2 kan ik u hiervoor enkele tips geven. Met het commando DEVICE=... worden de drivers
gestart. Om even een nieuwe driver te testen, zonder dat je de computer ophangt, kun je
bij dit soort experimenten in het begin tussen het woord DEVICE en het = teken een
vraagteken plaatsen. Dus b.v. zo: DEVICE?=C:\DOS\HIMEM.SYS
Daardoor wordt voor het uitvoeren van dit commando, de vraag gesteld of deze regel
werkelijk uitgevoerd moet worden. Hangt de computer dan na deze regel, weet je dat deze
regel de oorzaak daarvoor was. Dan kun je altijd nog de regel zo lang veranderen tot die
klopt. Pas als alles in orde is wordt het vraagteken weggehaald. Ik weet dat er ook bij
DR-DOS zo'n mogelijkheid bestaat, kan u bij gebrek aan dit besturingssysteem echter
geen informatie daarover geven. Leest u de betreffende hoofdstukken in uw handboek van
dit besturingssysteem door.

Het omgaan met gecomprimeerde gegevens

Vaak vindt u op CD's de programma's zowel in de gecomprimeerde, als ook in de
ongecomprimeerde vorm. Wat moet men zich voorstellen bij een comprimering? Eigenlijk
heel eenvoudig: programma's bestaan in eerste instantie uit nullen en enen. Het is niets
anders dan de binaire code, de taal van de computers. Als dus steeds nullen en enen op
elkaar volgen, dan is het ook duidelijk dat in grote delen van een bestand steeds weer
lange rijen van het zelfde getal verschijnen.

Een klein voorbeeld:
0000000001001000100000000000000000001111111100000000000000

Deze informatie kun je dus ook heel anders lezen:
9x0 1 00 1 000 1 19x0 8x1 14x0

Nu al is de regel veel korter. In de loop van een groot bestand kan op deze manier
duidelijk ruimte gespaard worden. Stelt u zich eens voor hoe lang een regel origineel was,
die ik hier maar even met 1200x1 10000x0 4000x1 zal weergeven.

Zo ongeveer fuktioneert gegevenscompressie. Voor deze opgave heeft men bepaalde
programma's nodig. Drie programma's zijn inmiddels wereldwijd tot een standaard
geworden. Deze bestanden, die archieven genoemd worden, herkent men meestal aan de
extensie. Meestal ZIP, LZH of ARJ. In deze archieven kunnen grote hoeveelheden
gegevens plaatsbesparend samengevat worden. Om de inhoud van deze archieven te
kunnen benaderen, zijn de betreffende programma's nodig, die deze bestanden kunnen
uitpakken.

Waarom zo zult u zich misschien afvragen, pakt men bestanden op CD's überhaupt in
archieven ? De ruimte kan toch niet het probleem zijn. ook deze vraag is snel beantwoord:
bei de produktie van CD's moet men zich aan bepaalde regels houden. Een van deze
regels heet ISO 9660. In hoofdzaak komt deze regel er op neer: op een CD mogen geen
bestanden voorkomen, die andere tekens als de engelse taal, getallen of het onderstreepje
(_) bevatten. Dus geen umlaut, afbreekstreepjes of tekens zoals #&%$. Bij de producenten
van CD's is deze regel bekend, bij de programmamakers helaas meestal niet. Omdat
verantwoordelijke CD-fabrikanten aan niets een grotere hekel hebben om aan de
bestanden van anderen te rommelen, worden bestandsnamen zoals FIND-DBF.EXE of
MENÜ.EXE niet veranderd. Om ze desondanks op een CD te kunnen overbrengen, neemt
men een andere weg: men pakt ze in!
Er zijn nog andere redenen ook: sommige programma's bijvoorbeeld hebben sub-
directory's nodig voor hun bestanden. De programmeurs zelf pakken daarvoor hun
bestanden netjes in een archief. Bij het uitpakken van het archief is zo gewaarborgd, dat
elk bestand weer in de juiste sub-directory staat.
Bovendien kan men archieven ook met een soort beveiliging uitrusten. Bij het uitpakken
van de bestanden is dan vast te stellen, of de inhoud van de bestanden eventueel
veranderd werden. Deze veranderingen moeten niet per definitie van achterlijke hacker
komen. Het kan ook zijn dat er virussen in het spel waren. Alleen als het archief na het
uitpakken aangeeft : "OK, alle bestanden zijn schoon", kan je tenminste iets meer van de
betrouwbaarheid op aan.

Hoe komt u aan de inhoud van deze bestanden? Daarvoor bestaan weer enkele
mogelijkheden. Er kunnen van deze bestanden SFX-bestanden maken. SFX is hier de
afkorting voor selfextracting, wat wederom betekent: zelfuitpakkend. Deze bestanden zijn in
een vorm opgeslagen die we van andere programma's kennen, nl. als .EXE bestand. Dit
bestand kan zoals andere programma's uitgevoerd worden en het pakt zich daarna vanzelf
uit. Deze bestanden brengen natuurlijk ook weer bepaalde problemen met zich mee. Zo
kunnen er natuurlijk op een CD geen programma's uitgepakt worden. Een CD kan niet
beschreven worden, dus kan het programma ook geen informatie op de CD schrijven. Het
tweede probleem is voor een CD niet belangrijk, maar bij diskettes wel: in zulke archieven
kunnen enorme hoeveelheden gegevens opgeslagen zijn, het zou de capaciteit van de
diskette vaak te boven gaan. Zulke archieven moeten dan ook altijd op een harddisk
uitgepakt worden.

Hoe komen de gegevens in de archieven, die niet in een zelf-uitpakkende vorm bestaan.
Hier geldt het volgende principe: door wie of wat de gegevens zijn ingepakt, die kan ze
over het algemeen weer uitpakken. U heeft daarvoor de programma's nodig, waar deze
archieven mee gemaakt zijn. Het zou te kortzichtig zijn van een CD-fabrikant, als hij wel de
archieven, maar niet de archiefprogramma's, op een CD zou zetten. Daarom worden
natuurlijk op elke ARI-CD die archieven bevat, ook de juiste programma's om uit te pakken
meegeleverd. Hoe worden deze programma's gebruikt, dat wil ik u in de volgende alinea's
uitleggen.

ZIP-bestanden - Gebruik van PKZIP

Het programma PKZIP stamt van de firma PKWare. Het valt op door de hoge compressie
en een goede snelheid. Als enige van de drie genoemde programma's bestaat het uit twee
gedeeltes. Met het ene deel worden de archieven gemaakt en het andere deel pakt deze
archieven weer uit.
Het gedeelte om in te pakken heet PKZIP.EXE. Met het programma PKUNZIP.EXE worden
de archiefbestanden weer uitgepakt. Op het moment (begin 1994) is de actuele versie van
dit programma 2.04g. PKZIP kan weliswaar met lagere versies samenwerken, maar niet
met hogere. Dat betekent, dat u wel met de versie 2 de archieven van versie 1 kunnen
uitpakken, maar niet omgekeerd. Als u de twee programma's gewoon start, worden de
verschillende commando's aangegeven. Voor de meeste opdrachten binnen het
programma hoeft u niet veel te onthouden. PKUNZIP en de bestandsnamen ingeven is
voldoende, om de archieven uit te pakken.

Onderliggende sub-directory's mee uitpakken

Voor de zekerheid kunt u toch een verdere parameter ingeven. Zoals reeds vermeld,
kunnen namelijk in zulke archieven ook de bestanden in sub-directory's staan. Opdat de
archieven juist uitgepakt worden, moet de parameter -D ingegeven worden. Alle
parameters worden bij PKZIP en PKUNZIP het beste aan het einde van de
commandoregel ingegeven. Aan het minteken kan het programma zien dat het een
parameter is.

Nuttige parameters van PKZIP en PKUNZIP

PKZIP:
-A  Bestanden aan het archief toevoegen
-M  Bestanden aan het archief toevoegen en de oude bestanden wissen
-EX hoogste compressie
-EN normale compressie
-EF snelle (maar minder goede) compressie
_ES supersnelle (maar slechte) compressie
-E0 geen compressie
-!  inpakken met beveiliging (alleen in de volledige versie v.h. prog.)
-U  archief updaten

Voorbeeld commandoregel:
PKZIP TEST *.TXT -M -EX
-verplaatst alle bestanden met de extensie TXT naar het archief, wist de oude bestanden
en gebruikt de hoogste compressie.
PKZIP TEST
-maakt van alle bestanden uit de huidige directory het archief TEST.ZIP
PKZIP TEST -U
-voegt aan het archief alleen die bestanden toe die daar nog niet in stonden of in een
andere vorm.

PKUNZIP:

-D  de aanwezige sub-directory's ook uitpakken
-N  alleen de nieuwe bestanden uitpakken
-V  de inhoud van het ZIP-bestand laten zien

Voorbeeld commandoregel:

PKUNZIP TEST -D
-pakt van het archief TEST.ZIP alle bestanden uit en gelijk de eventueel onderliggende
sub-directory's.
PKUNZIP TEST
-pakt alle bestanden van het archief TEST.ZIP uit naar de huidige directory, onafhankelijk
daarvan of er nog sub-directory's aanwezig zijn.

LZH-bestanden - werken met LHA

LHA stamt van de Japanner Haruyasu Yoshizaki. Het is de enige Freeware van deze drie
programma's. In tegenstelling tot de twee andere, hoeft u zich ook bij langer gebruik niet
te laten registreren. LHA maakt de archieven, met de extensie LZH. De commando-syntax
is hier ook vrij eenvoudig.

LHA Parameter Archiefnaam Bestandsna(a)m(en)

Het is voldoende, alleen LHA, de parameter en de archiefnaam in te geven, om alles in te
pakken. LHA gevolgd door de juiste parameter en de archiefnaam pakt dit archief uit.

Parameter van LHA

A   Bestanden aan het archief toevoegen
M   Bestanden aan het archief toevoegen en de oude bestanden wissen
E   Bestanden uitpakken
X   Bestanden met sub-directory's uitpakken
L   Inhoud van het archief laten zien

Voorbeeld commandoregels:

LHA A TEST *.TXT
-maakt van alle bestanden met de extensie TXT een archief met de naam TEST.LZH
LHA M TEST
-zet alle bestanden van de huidige directory naar het archief TEST.LZH en wist ze dan.
LHA X TEST
pakt alle bestanden van het archief TEST.LZH uit, onafhankelijk van de sub-directory's
LHA X TEST *.TXT
pakt alleen de bestanden uit met de extensie TXT uit het archief TEST.LZH

ARJ-bestanden en het werken met ARJ

Het programma ARJ stamt van de Amerikaan Robert K. Jung. De commando's lijken erg
veel op die van LHA. De archieven van ARJ eindigen op .ARJ. Zoals bij LHA is ook bij ARJ
een programma voor het inpakken en uitpakken voldoende.

ARJ Parameter Archiefnaam Bestandsna(a)m(en)

Voorbeeld commandoregel:

ARJ A TEST
-voegt alle bestanden uit de huidige directory toe aan het archief TEST.ARJ

ARJ X TEST *.TXT
pakt alle bestanden met de extensie TXT uit van het archief TEST.ARJ inclusief daarin zich
bevindende sub-directory's


Kleine trucjes bij het werken met datacompressie

Met elk van de drie genoemde programma's kunnen ook zelfuitpakkende archieven
gemaakt worden. Deze mogelijkheid kan bijvoorbeeld gebruikt worden om het ingeven van
de parameters te besparen. Het kan ook belangrijk zijn als u het het archief aan iemand
wil sturen, die de benodigde programma's niet heeft. Met de volgende parameters maakt
men uit de verschillende archieftype's zelfuitpakkende programma's:

Bij PKZIP:
bij PKZIP bestaat een derde programma, dat alleen voor het maken van zulke SFX-
archieven gebruikt wordt. Het heet ZIP2EXE.EXE. De handeling is eenvoudig.
ZIP2EXE TEST.ZIP maakt uit het archief TEST.ZIP het bestand TEST.EXE. Bij het starten
van TEST.EXE worden nu automatisch ook ingepakte sub-directory's meegenomen.

Bij LHA:
Bij LHA bestaat voor dit doel de parameter S
LHA S TEST.LZH maakt het bestand TEST.EXE

Bij ARJ:
ARJ -JE TEST.ARJ
-deze regel maakt van het archief TEST.ARJ het bestand TEST.EXE

U moet de betreffende programma's beslist in een directory kopiëren, dat ook in uw pad
staat. Deze directory moet in het pad staan in uw AUTOEXEC.BAT. Alleen zo kunt u de
programma's ten allen tijde starten, zonder van te voren eindeloos lange commandoregels
te moeten ingeven. Misschien heeft u in uw AUTOEXEC.BAT op het moment een regel
staan, die er ongeveer zo uitziet:

PATH=C:\;C:\DOS;C:\TOOLS;C:\WINDOWS

Nu kunt u de programma's in een van deze directory's kopiëren, of aan deze regel een
verdere directory toevoegen. Als het programma b.v. in de directory ARCHIEF moet staan,
dan moet u deze regel met C:\ARCHIEF uitbreiden. De aparte ingave's in deze regel
moeten altijd door een ; van elkaar gescheiden zijn. Schrijf dus gewoon ;C:\ARCHIEF an
het einde van deze regel. Gebruik daarvoor een Editor, die ASCII kan opslaan. U kunt
daarvoor niet eenvoudig Word Perfect o.i.d. nemen en het bestand dan met alle
formatteringen van dit programma opslaan. Gebruikt u bij uw programma het commando
Opslaan, dan bestaat er de mogelijkheid te kiezen voor het ASCII-formaat of Alleen Tekst.
Alleen op deze manier is het zeker, dat dit bestand ook verder zonder problemen kan
worden gelezen.

HELLLUUUUUUUP
Als u helemaal niet meer verder kunt

Ondanks al deze uiteenzettingen kan het toch altijd nog gebeuren, dat u niet verder komt.
Het programma weigert te lopen. Het archief kan niet uitgepakt worden. Vele problemen
bederven uw plezier aan deze CD. Voor al deze problemen bestaan natuurlijk oorzaken.
Vaak zijn deze logisch en snel te ontdekken. Ik zal u enige voorbeelden voor vaak
voorkomende problemen geven. Maar eerst wil u enige uitleg over de produktie van een
CD geven. Dan zullen u enkele problemen al duidelijker worden. Als iemand een CD
maakt, dan doet hij dat over het algemeen op een grote harddisk. Hij bouwt de hele
directory- en sub-directory-structuur op en daarna doet hij iets, wat tenminste enigszins
moet waarborgen, dat de programma's op de CD fuktioneren. Hij hangt aan elk bestand
het DOS attribuut "Read only". Op een CD kan er immers niets geschreven worden. Als er
dus programma's zijn die beslist moeten schrijven om toegang tot de gegevens te krijgen,
zal de computer vastlopen. Met deze methode kan men tenminste ongeveer vaststellen, of
ze op CD zullen lopen. Meestal funktioneert dat ook heel goed. Maar soms is het toeval
zeer wreed. Dan bevinden zich in de huidige directory al honderden bestanden en een
echt overzicht heeft men dan eigenlijk niet. Het programma funktioneert ook ondanks de
"read only" fantastisch.
"Prachtig" denkt de fabrikant, "dit programma kunnen wij op de CD installeren". Helaas
heeft hij daarbij over het hoofd gezien, dat het programma nog juist drie nieuwe bestanden
heeft gemaakt, die nou net heel belangrijk zijn. En omdat hij toch al tien uur voor de
computer zit en bij de hoeveelheid van honderd bestanden, die drie nieuwe helemaal niet
opvallen, ontglippen die hem natuurlijk. Helaas waren dat net die drie bestanden waartoe
het programma beslist ook schrijvend toegang moet hebben. Op de CD gaat dat natuurlijk
niet. En hoewel van te voren alles zo mooi getest was, krijgt de gebruiker desondanks de
mededeling: ERROR 00001:41681
Leuk hoor! De gebruiker is nu behoorlijk boos. De fabrikant is de boosdoener. Nou ja,
niemand heeft ons bij de geboorte ook beloofd, dat wij het makkelijk zouden krijgen. Er
bestaat natuurlijk een hulpmiddel tegen dit probleem. Kopieert u eenvoudig alle gegevens
op een medium, dat ook kan worden beschreven. Het beste op uw harddisk. Daar
verwijdert u voor de zekerheid, hoewel dat eigenlijk bij het kopiëren al wordt gedaan, het
attribute "read only". Daarvoor gebruikt men het DOS-commando ATTRIB. Kopieert u dus
alle bestanden in een eigen directory. Daarna gaat u naar deze directory en geeft in:
ATTRIB *.* -R

Dat was het dan. Nu start u het programma nogmaals. Als het nu niet funktioneert kunt u
met een gerust geweten de schuld aan de auteurs geven. En daarvoor bestaat het DOS
commando DEL *.*

In de Top-10 van foutmeldingen staan juist bij CD's ook de geheugenproblemen
bovenaan. Als u dus een programma zou willen starten en u krijgt plotseling een
mededeling, dat hiervoor het geheugen niet voldoende is, dan kunt u het beste een paar
bladzijden terugbladeren. Daar heb ik dit probleem in een apart hoofdstuk aangesproken.

Eenvoudiger op te lossen zijn daar al de snelheidsproblemen. Meestal is een CD-station
niet half zo snel als uw harddisk. Vooral als er voor de harddisk een cache programma
wordt gebruikt, dat een CD-station niet ondersteunt. Sinds MS-DOS 6.2 ondersteunt
SMARTDRIVE tenminste al CD-stations. In het algemeen is het toch aan te raden zulke
programma's op de harddisk te kopiëren. U zult eens zien hoe snel het daar loopt. Als u
na dit alles toch nog problemen zou hebben, kunt u nog verschillende stappen
ondernemen. Als eerste kunt u bij de handelaar informeren, waar u de CD-ROM gekocht
heeft. Misschien kent hij de oplossing. Indien hij het ook niet weet en eventueel zelfs een
fout bij de produktie gemaakt werd, dan kunt u altijd nog met ARI Data bellen of faxen. Als
u een werkelijke fout hebben gevonden kunt u hier natuurlijk hulp verwachten. Onder
volgende telefoonnummer kunt u, natuurlijk in de normale kantooruren, iemand bereiken.
Telefoon: 0049 - 2154 - 429 085
Fax: 0049 - 2154 - 429 087

Probeert u de fout zo nauwkeurig mogelijk te omschrijven. Noteert u precies de naam van
het programma, de opgetreden foutmelding en het complete pad van de directory van het
programma.

Nu wensen wij u met deze ARI Data CD heel veel plezier.

                Marco Kratzenberg
                Berlijn, Februari 1994